Poproszono członków Rady o opinię dotyczącą zmiany imienia:

Pani (…) zwróciła się do Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego (…) z wnioskiem w sprawie zmiany imienia (…) na imię Elis. W toku weryfikacji  przedmiotowego wniosku, w części dotyczącej imienia, Kierownik USC (…) stwierdził, na podstawie powszechnie dostępnych materiałów źródłowych, że wnioskowane przez stronę imię Elis jest imieniem męskim, pochodzenia szwedzkiego, posiadającym odpowiednik w języku polskim, tj. imię Eliasz. Funkcjonują natomiast odpowiedniki imienia Elis w formie żeńskiej, tj. Elisa, Eliza, Elise, a forma imienia Elis używana jest jako zdrobnienie od imienia Elisabeta, Elisabeth. W związku z zaistniałymi wątpliwościami zwracam się z uprzejmą prośbą o wydanie opinii, czy imię Elis jest imieniem męskim czy żeńskim.

Odpowiedzi udzielił przewodniczący Rady, prof. dr hab. Andrzej Markowski:

(…) imię Elis nosi znamiona imienia męskiego, a nie żeńskiego. W polszczyźnie imiona żeńskie kończą się z zasady samogłoską -a, odstępstwa zaś od tego są nieliczne i utrwalone historycznie (np. Beatrycze, Ruth). Spółgłoska w zakończeniu imienia jest natomiast charakterystyczna dla imion męskich. Tak więc imię Elis będzie istotnie, jak pisze Pani w swoim liście, odbierane jako imię noszone przez mężczyznę. Wyrażam wiec opinię, że imię to nie powinno zostać nadane jako imię żeńskie.

luty 2014