Członków Rady poproszono o opinię w następującej kwestii:

Jeśli mogliby Państwo wyrazić swoją opinię na temat imienia, które chciałabym nadać córeczce, byłabym bardzo wdzięczna, zwłaszcza że spotkałam się z odmową w (…) USC. Chciałabym, by moja córeczka miała na imię Jowana. Jest to imię bałkańskie (m. Jovan i ż. Jovana). W zawiązku z tym, że w języku polskim nie używa się liter x, czy v, jej imię pisane byłoby przez w. Nie wydaje mi się to imię tak „dziwaczne”, żeby ośmieszało w przyszłości moją córkę, i nie rozumiem, dlaczego nie mogłaby się tak nazywać. Doczytałam się w wywiadzie z panią profesor Cieślikową, że imiona takie jak Nel (nieposiadające zakończenia żeńskiego na „a”), czy Denis, czy nawet Abigajl, Rada Języka Polskiego pozytywnie zaopiniowała, czemu więc imiona Jowan i Jowana budzą taki przestrach wśród urzędników państwowych? (…) imię to odmienia się prawidłowo przez przypadki, jest z końcówką żeńską „a”, nie pochodzi od nazwy pospolitej, nie ośmiesza (moim zdaniem) dziecka.

Opinię przygotowała prof. dr hab. Aleksandra Cieślikowa:

Jowana jest imieniem żeńskim południowosłowiańskim pochodzącym od imienia Jan (łac. Joannes//Johannes). Odpowiednikiem Jowany jest imię żeńskie często nadawane w Polsce – Joanna. Imię – Jowana, jak pani zauważa, odmienia się prawidłowo przez przypadki i posiada końcówkę –a, jest jednak rzadko nadawane w Polsce w przeciwieństwie do licznych nosicielek imienia – o niewiadomej etymologii – Jowita. Sądzę, że właściwa pisownia przez –w-, prawidłowa możliwość odmiany wskazującej płeć dziecka i znana etymologia imienia powinny przyczynić się do zarejestrowania przez kierowników urzędu stanu cywilnego imienia Jowana dla dziewczynki.

listopad 2010 r.