Do Rady nadesłano następujący list:

Zwracam się z uprzejmą prośbą o udzielenie opinii na temat imienia Janika. Mieszkamy z mężem na stałe w Londynie i takie imię chcielibyśmy nadać naszej córce. Czy USC zaakceptuje nasz wybór?

Odpowiedzi udzieliła sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

Janika to zdrobnienie węgierskiego męskiego imienia Jànos, którego polskim odpowiednikiem jest Jan. Tak więc Janika (wymawiane jako „joniko”) to polski Janek. Nie sądzę jednak, by stanowiło to przeszkodę w zarejestrowaniu w Polsce tej formy jako imienia żeńskiego – znajomość języka węgierskiego wśród Polaków nie jest bowiem tak wielka, żeby Pani córka była brana za chłopca o imieniu Jan. Janika, choć nie występuje w Polsce jako oficjalne imię, nie ma cech, które by je dyskwalifikowały – wskazuje na płeć, nie jest tożsame z nazwą geograficzną ani nazwą pospolitą, nie jest zdrobnieniem innego imienia, jest zgodne z polskimi normami językowymi. Dlatego uważam, że nie powinni mieć Państwo kłopotów z zarejestrowaniem go jako imienia dla swej córki. Dodam, że w połowie lat 90. XX w. żyły w Polsce dwie kobiety noszące to imię.

wrzesień 2010 r.