Przyszła mama zwróciła się do Rady z zapytaniem o możliwość nadania dziecku imienia Shanti. W liście zauważyła, że jest to imię żeńskie pochodzenia hinduskiego i że jest nadawane m.in. w Niemczech i Anglii. Opinię przygotowała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

(…) forma Shanti jako imię dziewczynki narusza zasadę ujętą w art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (DzU 1986 nr 36, poz. 180), gdyż nie wskazuje jednoznacznie na płeć dziecka. Pragnę zauważyć, że w użyciu codziennym, nieoficjalnym, są potoczne zdrobnienia zakończone na -i, odnoszące się zarówno do chłopców (np. Waldi, Mati), jak i do dziewcząt (np. Emi), przy czym formy takie częściej odnoszą się do chłopców. Shanti także nie spełnia wymogu, opisanego w „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego, dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996, a także na stronie www.rjp.pan.pl): „Imiona nadawane w Polsce jako należące do języka polskiego powinny pozostawać w zgodzie z jego regułami gramatycznymi i ortograficznymi” – zawiera połączenie liter sh, wymawiane jako „sz”, co stoi w sprzeczności z normami polszczyzny.

sierpień 2009 r.