Jeden z urzędów stanu cywilnego zwrócił się do RJP z prośbą o rozstrzygnięcie następującej kwestii:

Do Urzędu Stanu Cywilnego (…) zgłosili się rodzice chłopca, chcąc nadać mu imię Bortolomeo. We wszelkich dostępnych źródłach występuje jedynie imię Bartolomeo bądź w pisowni obcojęzycznej, np. Bartolome, Bartolomeo, Bartholomeus. Czy możemy zastosować pisownię zaproponowaną przez rodziców i stworzyć nowe imię, czy nie będzie to traktowane jako np. błąd w pisowni imienia? Rodzice dziecka twierdzą, że zmiana dotyczy tylko jednej litery, a język jest „żywy” i wciąż się rozwija (…).

Odpowiedź przygotowała prof. dr hab. Aleksandra Cieślikowa:

(…) decyzję w sprawie nadania imienia podejmuje Urząd Stanu Cywilnego. Wyrażam jedynie opinię językoznawcy-onomasty. Imienia Bortolomeo nie znalazłam w słownikach antroponimicznych (jak Pani słusznie zauważa, forma Bortolomeo będzie uważana w nadanym imieniu za błąd). Odradzam też nadanie dziecku imienia Bartolomeo. Jest to odpowiednik włoski lub hiszpański przyswojonego w polszczyźnie imienia Bartłomiej (imię pochodzi z języka aramejskiego Bar-Tholomai), do nas imię przyszło w okresie staropolskim z łaciny w formie Bartholomaeus (polskie – Bartłomiej), za pośrednictwem Biblii i kultu świętych chrześcijańskich. Zgodnie z panującym w Polsce zwyczajem, nie tworzy się nowych imion, lecz nadaje takie, jakie od wielu lat są znane w języku polskim. W „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego”, jest napisane: „Zaleca się nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski” oraz: „Niektóre imiona męskie na -o […] mogą stwarzać trudności w odmianie”, a także: „Urzędnik powinien zwracać rodzicom uwagę na to, że dziecko będzie ponosić konsekwencje ich decyzji. Obce, nieprzyswojone imię będzie w różny sposób wymawiane i zapisywane”. Zdecydowanie odradzam nadanie dziecku imienia zarówno w formie Bortolomeo, jak i Bartolomeo.

wrzesień 2009 r.