Kierownik jednego z urzędów stanu cywilnego zwrócił się do Rady Języka Polskiego z zapytaniem o możliwość nadania dziewczynce imienia Alani:

(…) Mając na uwadze treść art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 1986 r., Nr 36, poz. 180 – tekst jednolity), który stanowi, że „Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego odmawia przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka więcej niż dwóch imion, imienia ośmieszającego, nieprzyzwoitego, w formie zdrobniałej oraz imienia nie pozwalającego odróżnić płci dziecka”, zwracam się do Państwa z uprzejmą prośbą o wydanie opinii, czy imię w formie Alani pozwala odróżnić płeć dziecka.

Odpowiedzi udzieliła sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

(…) podzielam Pańską opinię o imieniu Alani jako formie niepozwalającej na odróżnienie płci. Nie jest ono bowiem zakończone na „-a”, a zatem stoi w sprzeczności z zasadą ujętą w p. II.1.a „Zaleceń dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996, a dostępnych także na stronie http://www.rjp.pan.pl). Są od niej wyjątki w postaci imion, choć mających zakończenie inne niż „-a”, to utrwalonych w tradycji literackiej i kulturalnej (Beatrycze, Noemi, Karmen, Rut), jednak imię Alani nie należy do tej grupy – nie jest zakorzenione w polskiej kulturze. Dlatego Rada Języka Polskiego wyraża negatywną opinię o formie Alani jako imieniu żeńskim.

maj 2009 r.