W sprawie imienia Carmen nadesłano do RJP następujące pytanie:

Chcieliśmy nadać naszej córeczce imię Carmen, wykorzystując zapożyczenie dosłowne. Jakich argumentów powinniśmy użyć, aby uniknąć odmowy?

Opinię przygotowała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

Imię Carmen narusza art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. 1986 nr 36 poz. 180), w którym się stwierdza: „Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego odmawia przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka […] imienia nie pozwalającego odróżnić płci dziecka”. W polszczyźnie rzeczowniki żeńskie mają końcówkę -a, a zatem i imiona żeńskie powinny być zakończone w ten sposób. Ta zasada jest ujęta w „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996) w p. II.1.a: „Wskazane jest nadawanie dziewczynkom imion kończących się na -a (np. Barbara, Ewa, Maria) […]”. Jednakże w następnym punkcie (II.1.b) wspomnianego dokumentu podaje się wyjątek od tej reguły: „Są jednak utrwalone w tradycji kulturalnej lub literackiej imiona kobiece zakończone na spółgłoskę lub samogłoskę inną niż –a, które – wbrew ogólnej zasadzie – można nadawać dziewczynkom, np. Beatrycze, Noemi, Karmen, Rut (natomiast nie można ich nadawać chłopcom)”. Imię Karmen, jako silnie zakorzenione w kulturze, jest jednoznacznie identyfikowane jako imię żeńskie. W polszczyźnie wskazany jest jednak jego zapis przez k, a nie przez c, czyli zgodnie z wymową.

grudzień 2008 r.