Oto list będący odpowiedzią na pismo USC w Rzeszowie:

[…] uprzejmie informuję, że przeprowadzone przeze mnie kwerendy i konsultacje nie dostarczyły przekonywających argumentów przeciwko wpisaniu do aktu urodzenia dziecka płci żeńskiej imienia Pola jako samodzielnie funkcjonującego imienia. Wprawdzie nie występuje ono w większości słowników imion, ale m.in. wprowadził je do swojej „Księgi naszych imion” Józef Bubak (Ossolineum 1993) jako oboczną formę imienia Apolonia, pisząc: „W średniowiecznych źródłach polskich imię to [mowa o Apolonii] jest licznie poświadczone od 1370 r. jako Apolonija i Polonija. W nowszych czasach występuje też jako samodzielne imię jego skrócona postać Pola”. To trafna uwaga: dziś rzeczywiście forma Pola odczuwana jest raczej jako forma skrócona niż zdrobniała. Jako samodzielne hasło występuje też Pola w „Słowniku nazw własnych” Jana Grzeni (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Jak wynika z materiałów Instytutu Języka Polskiego PAN, kilkaset mieszkanek Polski ma wpisane do akt imię Pola.

marzec 2008 r.