Oto list pewnego korespondenta:

W związku z trwającą zmianą moich imion z Konrad oraz Paweł na Arnoud potrzebuję opinii językoznawcy w zakresie zgodności z zasadami i regułami języka polskiego. Opinia ta ma dotyczyć tylko i wyłącznie imienia Arnoud (jest to imię o pochodzeniu prawdopodobnie francuskim, jednakże używane również w krajach Beneluksu). Opinię tę planuję wykorzystać jako załącznik do mojego wniosku o zmianę imion.

Odpowiedział na niego prof. Andrzej Markowski:

[…] wyrażam opinię, iż imię o postaci Arnoud narusza zasady, stosowane przy akceptacji określonej formy imienia, przede wszystkim dlatego, że jest to niepolska forma imienia dawno już przyswojonego w naszym języku w postaci Arnold. Zgodnie zaś z tym, co czytamy w „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” („Komunikaty Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996): „Zaleca się nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski, a więc np.: Jan, nie John lub Johann; Katarzyna, nie Catherine; Klara, nie łacińskie Clara ani włoskie Chiara; Małgorzata, nie Margareta; Marcin, nie Martin; Piotr, nie Peter itp.”, a więc także Arnold, a nie np. Arnoud, Arnaud, Arnoldo czy Arnhold. Ponadto w wypadku formy Arnoud istnieje rozbieżność między jej kształtem pisanym a mówionym, co prowadzi do istotnych kłopotów w trakcie jej używania. Przy podawaniu go w celu zapisania trzeba by je zawsze podawać litera po literze (a i tak byłoby mnóstwo pomyłek w zapisie), a niemal każdy, kto by je odczytywał, wymawiałby je niemal literowo, czyli [Arnout]. Tak więc zarówno względy teoretycznojęzykowe, jak i praktyczne przemawiają na niekorzyść formy Arnoud jako imienia nadawanego obywatelowi polskiemu narodowości polskiej.

marzec 2005 r.