Pewna korespondentka poprosiła Radę o „interpretację imienia Nadia w języku polskim”. Imię to chciała nadać swej nowo narodzonej córce, sprzeciwiał się jednak temu urząd stanu cywilnego. Oto odpowiedź przewodniczącego Rady, prof. Andrzeja Markowskiego:

[…] imię Nadia jest niepolskim zdrobnieniem imienia, które w polszczyźnie przyjęło formę Nadzieja. Z tego powodu wyrażam opinię, że forma Nadia nie spełnia kryteriów stosowanych przy urzędowym nadawaniu imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej. Nie znaczy to, oczywiście, że formy tej, jako zdrobnienia od imienia Nadzieja, nie można używać w kontaktach nieoficjalnych, prywatnych, choć pewnym kłopotem może być to, że zawiera ono nietypową dla polszczyzny grupę -dia- (wymawianą jako dja), występującą w naszym języku tylko w wyrazach zapożyczonych (por. diabeł, diagram, prozodia, melodia itd.).

2004 r.