Na pytanie pracowników Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, czy możliwa jest zmiana imienia Polki z Żaneta na Jeanette (wnioskodawczyni argumentowała chęć zmiany m.in. tym, że jest powszechnie znana – m.in. z wypowiedzi prasowych – pod imieniem Jeanette), przewodniczący Rady odpowiedział następująco:

[…] wyrażam opinię, że zamiana imienia Żaneta na Jeannette narusza zasady sformułowane w „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” („Komunikaty Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996). W p. I.1 tych zaleceń czytamy: „Zaleca się nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski, a więc np.: Jan, nie John lub Johann; Katarzyna, nie Catherine; Klara, nie łacińskie Clara ani włoskie Chiara; Małgorzata, nie Margareta; Marcin, nie Martin; Piotr, nie Peter itp.”. Imię Żaneta jest właśnie przyswojoną postacią francuskiego imienia Jeannette, a więc powrót do formy oryginalnej nie ma uzasadnienia. Nie znaczy to, oczywiście, że pani Żaneta […] nie może w działalności publicznej posługiwać się formą Jeannette, choć trudno byłoby mi znaleźć uzasadnienie dla takiego postępowania. Zasady odczytywania nazw francuskich nie są u nas powszechnie znane i osoba używająca imienia w formie Jeannette powinna się liczyć z tym, że imię to będzie odczytywane albo literowo, albo „z angielska” („dżanet”), a chyba nie o to chodzi jego nosicielce.

2004 r.