Pewna korespondentka spytała, czy jest szansa na „zarejestrowanie” imion: Jamuna (dla dziewczynki) i Narajan (dla chłopca). Odpowiedziała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] nie ma formalnych przeciwwskazań, by nadać dziewczynce imię Jamuna. Spełnia ono bowiem warunki, określone w „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996, dostępnych także na stronie www.rjp.pan.pl):

1. występuje w postaci przyswojonej przez polszczyznę;
2. nie jest tożsame z nazwą pospolitą;
3. nie jest tożsame z nazwą geograficzną;
4. pozwala na odróżnienie płci dziecka;
5. nie zawiera archaicznych form ortograficznych;
6. nie jest w polszczyźnie odczuwane jako zdrobnienie;
7. nie budzi ujemnych skojarzeń.

Mimo to gorąco namawiam Panią do rozważenia decyzji o nadaniu tego imienia dziecku. Jamuna, przez swą całkowicie nietypową formę, może stać się powodem licznych docinków, kierowanych przez kolegów pod adresem noszącej je dziewczynki. Niektórym może się kojarzyć z nazwą pospolitą jama, choć, oczywiście, te skojarzenia są dość odległe. Nie znam przyczyn, dla których chciałaby Pani nadać swej – jak można sądzić – córce imię Jamuna. Naszym obowiązkiem (a także obowiązkiem kierownika Urzędu Stanu Cywilnego, który będzie rozpatrywał Pani wniosek o nadanie dziecku imienia) jest przypomnienie oczywistej prawdy, że dziecko, nosząc dość dziwne w odczuciu społecznym imię, będzie przez całe życie ponosiło konsekwencje chwilowego kaprysu rodziców. […] Narajan to spolszczona wersja hinduskiego imienia Narayan. Narayan był postacią z mitologii hinduskiej – bogiem stworzenia. W języku polskim imię to może jednak budzić niepożądane skojarzenia – Narajan bowiem nieodparcie przywołuje używany przez młodzież czasownik najarać (się), a znaczący ‘zażyć dużą dawkę narkotyku lub wypalić dużo papierosów’. Chłopiec noszący imię Narajan będzie więc narażony na złośliwe uwagi w rodzaju „Narajan, aleś najarany!”, „Narajan, chodź się najarać!”. Trudno sobie wyobrazić, żeby dziecko i jego rodzice życzyli sobie, by imię było kojarzone właśnie w taki sposób. Dlatego uważam, że kierownik USC ma prawo odmówić nadania dziecku imienia Narajan.

2004 r.