Pewien korespondent spytał, czy nadanie dziewczynce imienia Franczeska stoi w sprzeczności z zasadami ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego. Odpowiedziała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] na wstępie pragnę wyjaśnić, że Rada Języka Polskiego wydaje opinie o różnych formach językowych (także o imionach), lecz nie jest uprawniona do interpretacji przepisów, w tym ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego. Zwykle jednak kierownicy urzędów stanu cywilnego kierują się naszymi opiniami przy podejmowaniu decyzji o rejestrowaniu określonych imion dla dzieci. Kierownik USC zapewne odmówi nadania Pana córce imienia Franczeska, ponieważ nie spełnia ono wymagania, sformułowanego w p. I.1. „Zaleceń dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996, dostępnych także na stronie www.rjp.pan.pl), brzmiącego: „Zaleca się nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski, a więc np.: Jan, nie John lub Johann; Katarzyna, nie Catherine; Klara, nie łacińskie Clara ani włoskie Chiara; Małgorzata, nie Margareta; Marcin, nie Martin; Piotr, nie Peter itp.”. Tymczasem Franczeska to zapisane w polskiej postaci włoskie imię Francesca, a jego rodzimym odpowiednikiem od setek lat jest Franciszka. Zapisanie imienia jako Franczeska, czyli oddającego za pomocą znaków polskiej ortografii jego włoską wymowę, nie powoduje możliwości jego akceptacji jako formy polskiej, ponieważ taką formą jest od wieków Franciszka.

2004 r.