W prywatnej prośbie poproszono Radę o zgodę na nadanie córce jako drugiego imienia Hassiba – imienia pamiątkowego po zmarłej pierwszej żonie mężczyzny. Odpowiedziała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] Rada Języka Polskiego, jako instytucja opiniodawczo-doradcza w zakresie używania języka polskiego, nie wydaje zakazów ani zezwoleń na używanie jakichś form językowych, a jedynie opinie. Dlatego nie możemy spełnić Państwa prośby o wyrażenie zgody na nadanie Państwa córce imienia Hassiba. Jesteśmy natomiast uprawnieni do wyrażenia opinii w tej sprawie; opinię tę kierownik USC może wziąć pod uwagę, wydając decyzję o nadaniu imienia Państwa córce. Zgodnie bowiem z art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (DzU 1986 nr 36, poz. 180) decyzja o przyjęciu oświadczenia (lub odmowie jego przyjęcia) o wyborze dla dziecka określonych imion, należy do kierowników urzędów stanu cywilnego. Imię Hassiba, choć nie należy do polskiej tradycji, nie stoi w sprzeczności z zasadami nadawania imion, wyłożonymi w „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996 r., dostępnych również na stronie www.rjp.pan.pl). Ma bowiem zakończenie wskazujące na płeć dziecka, nie jest tożsame z nazwą geograficzną ani z nazwą pospolitą, nie jest też zdrobnieniem innego imienia ani nie jest ośmieszające. Jedyne zastrzeżenie można mieć do tego, że ciąg liter „si” odpowiada rzadkiemu w polszczyźnie, zapożyczonemu dźwiękowi [s-i], występującemu na przykład w słowach sinus, sigma (w zdecydowanej większości polskich słów „si” jest wymawiane jako [ś], np. siła, siwy, siedzieć). Nie sądzę jednak, aby naraziło to Państwa córkę na jakieś kłopoty. Podsumowując – nie widzę przeszkód, by Państwa córka nosiła, jako drugie, imię Hassiba.

2004 r.