Kierownik USC zwrócił się do RJP z pytaniem, czy można nadać synowi obywateli polskich imię Ilja. Odpowiedziała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

Forma Ilja to zniekształcona postać wschodnio- i południowosłowiańskich imion Ilija, Illja. Ich polski odpowiednik to Eliasz. Nadanie imienia Ilja pozostawałoby więc w sprzeczności z zaleceniem, by nadawać imiona w postaci przyswojonej przez polszczyznę (p. I. „Zaleceń dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” […]). Jeśli jednak rodzicom bardzo zależy na tym, by ich syn nosił wschodnio- lub południowosłowiański odpowiednik imienia biblijnego proroka, to uważam, że można przychylić się do ich prośby, pod warunkiem jednak, że forma imienia ich dziecka nie będzie naruszała zasad polskiej ortografii. Tymczasem polszczyzna nie dopuszcza połączenia liter „l” i „j”, a zatem proponowaną przez wnioskodawców formę Ilja należałoby przekształcić na (tradycyjną zresztą w językach białoruskim, rosyjskim, serbskim, chorwackim i macedońskim) Ilija. Dodam, że w wypadku imienia Ilija nie ma odniesienia zapis p. II.1. wspomnianych „Zaleceń” mówiący, iż imię męskie powinno kończyć się spółgłoską; Ilija, choć zakończone na -a, jest rozpoznawalne jako imię męskie, a nie żeńskie. Jeśli rodzice przyjmą propozycję nadania swemu dziecku imienia Ilija […], to należy ich uczulić na odmianę tego wyrazu – w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku ma ono postać Ilii (nie: [!] Ilji), w bierniku – Iliję, w narzędniku – Iliją.

2003 r.