Pewna kobieta zwróciła się do Rady z prośbą o opinię o możliwości nadania dziewczynce imienia Lorina oraz o podanie jego etymologii. Odpowiedzi udzielił przewodniczący, prof. Andrzej Markowski:

[…] nie istnieją formalne przeszkody, by imię takie nadać. Niestety, nie umiem odpowiedzieć na pytanie, skąd to imię pochodzi ani co znaczy, polskie słowniki imion go nie odnotowują. Z tego właśnie powodu radziłbym dobrze przemyśleć decyzję o nadaniu córeczce takiego imienia. Imię zazwyczaj jest bowiem motywowane – albo na gruncie polskim (por. np. Bogumiła, Bogusław, Bolesław, Wojciech), albo na gruncie języków obcych (por. np. Ewa ‘dająca życie, rodząca, matka’, Regina ‘królowa’, August ‘szczęśliwy’), słowem – coś znaczy i miło jest nosicielowi wiedzieć, do czego i do jakiej tradycji się jego imię odnosi. Niekiedy nadanie określonego imienia wiąże się z tradycją rodzinną, czasem jest pamiątką po osobie bliskiej rodzicom, choć z nimi niespokrewnionej. A cóż będzie mogła za lat kilkanaście powiedzieć nosicielka imienia Lorina? Chyba tylko to, że rodzicom spodobało się jego brzmienie z nietypowym dla języka polskiego połączeniem ri… Niełatwo też będzie zdrabniać to imię: Lorinka?, Lora? Lorcia? Ina? Dlatego choć formalnie, jak napisałem, przeszkód nie ma, by takie imię nadać, proszę się raz jeszcze nad tym dobrze zastanowić.

2002 r.