Pewien ojciec zwrócił się do Rady z pytaniem, czy może nadać synowi imię Marcel, mimo że w spisie imion znajduje się tylko forma Marceli. Odpowiedział mu przewodniczący, prof. Andrzej Markowski:

[…] wyrażam opinię, iż można dziecku płci męskiej nadać imię w formie Marcel. Wprawdzie w słowniku poprawnej polszczyzny taka forma podana jest jako niepoprawna, jednakże jest to wynik mechanicznego przepisywania zaleceń z poprzednich wydań tego typu wydawnictw i w następnym wydaniu słownika rozstrzygnięcie to zostanie pominięte. Z formalnego punktu widzenia imieniu o formie Marcel nie można nic zarzucić. Wskazuje ono na płeć nosiciela i dobrze się odmienia w polszczyźnie (Marcel — Marcela — Marcelowi itd.). Imię w tej formie notują trzy książki zawierające etymologię i wykaz imion używanych w Polsce: W. Kupiszewskiego, „Dlaczego Agnieszka a nie Ines”, Warszawa 1991 (s. 114), J. Bubaka, „Księga naszych imion”, Wrocław 1993 (s. 213) i J. Grzeni, „Słownik imion”, Warszawa 2002 (s. 227). W tym ostatnim źródle podaje się, że imię w takiej formie nosi około 5 tysięcy Polaków, głównie urodzonych w latach 80. i 90. XX wieku. Prof. Z. Leszczyński zauważył, że w „Słowniku imion” J. Grzeni jest informacja, że imię w formie Marcel nosi ok. 5 tysięcy Polaków, ale nie tylko tych urodzonych w latach 80. i 90.; we wspomnianym słowniku jest natomiast informacja, że w latach 80. i 90. imię Marcel było dość modne.

2002 r.