Pewna korespondentka, przeczytawszy w Internecie opinię RJP nt. zmiany imienia Neli na Nelly (zapisano w niej m.in. „[…] Choć ani jedna, ani druga forma nie spełnia warunku stawianego polskim imionom żeńskim (zakończenie na -a), to – zdaniem przewodniczącego RJP – z dwóch złych form lepsza jest Nelly, odnotowywana w języku angielskim. Prof. A. Markowski dodał także, że polską formą tego imienia jest Nela”), spytała, „czy wobec tego zostałaby dopuszczona forma Nelly? Czy jedyną dopuszczalną formą jest Nela? Proszę o jednoznaczną odpowiedź […]”. Odpowiedziała jej sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] opinia profesora Andrzeja Markowskiego, na którą się Pani powołuje w swym liście dotyczącym imienia Nelly, była – co wyraźnie wynika z jej treści – odpowiedzią na list rodziców dziewczynki noszącej imię Neli; rodzice ci chcieli zmienić je na Nelly – i taką prośbę przewodniczący Rady Języka Polskiego zaopiniował pozytywnie, uznawszy, że – cytuję – „z dwóch złych form lepsza jest Nelly, odnotowywana w języku angielskim”. Ponieważ list dotyczył zmiany imienia, prof. A. Markowski wyraził opinię pozytywną, choć dał do zrozumienia, że i Nelly nie jest odpowiednie jako polskie imię. Forma Nelly jest bowiem sprzeczna z art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego […], brzmiącym: „Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego odmawia przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka więcej niż dwóch imion, imienia ośmieszającego, nieprzyzwoitego, w formie zdrobniałej oraz imienia nie pozwalającego odróżnić płci dziecka”. Forma Nelly nie pozwala odróżnić płci dziecka, ponieważ nie ma zakończenia -a, charakterystycznego dla rzeczowników żeńskich. Za polski odpowiednik imienia Nelly można by uznać formę Nela.

2003 r.