Sekretarz RJP, dr Katarzyna Kłosińska, odpowiedziała na list korespondenta, który poprosił o opinię o imionach Stela i Stella:

[…] w sprawie form Stela, Stella niedawno wypowiadał się honorowy przewodniczący Rady Języka Polskiego prof. Walery Pisarek. Poniżej zamieszczam obszerne fragmenty jego opinii, prosząc, by potraktował ją Pan jako odpowiedź na swoje pytanie.

[…] imię Stela zostało wpisane do aktu urodzenia z jednym „l” zgodnie ze słownikami ortograficznymi (m.in. z „Nowym słownikiem ortograficznym PWN” z r. 2002 i „Wielkim słownikiem ortograficznym PWN” z r. 2003). Z jednym „l” figurowało imię Stela w „Wykazie imion używanych w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, a także w popularnym poradniku Władysława Kupiszewskiego „Dlaczego Agnieszka a nie Ines? Wybierz imię dla swego dziecka” […]. W formie z jednym „l” występuje imię Stela w kilku innych (oprócz polskiego) językach europejskich: w białoruskim, bułgarskim, czeskim, macedońskim, rumuńskim, słowackim. Od formy Stela łatwo też tworzyć zdrobnienia: Stelka, Stelunia, Stelusia. We współczesnych słownikach polskich imion pisownia Stela (z jednym „l”) nie jest jednak bezwyjątkowa. W „Księdze naszych imion” Józefa Bubaka (1993) można przeczytać, że imię Stela (z łacińskiego stella = ‘gwiazda’) „używane bywa niekiedy w formie mniej spolszczonej: Stella”. Wielojęzyczny „Słownik imion”, wydany przez Ossolineum w r. 1991, podaje jako formy polskie – Stella i Estela. Być może upowszechnianiu się formy Stella sprzyja chęć odpodobnienia jej od wyrazu pospolitego stela 'kamień nagrobny’. Biorąc to pod uwagę, wyrażam opinię, że można uznać za dopuszczalne dwie oboczne formy Stela i Stella. Na takie orzeczenie pewien wpływ wywarł fakt, że imieniem Stella (przez dwa „l”) nazwał Juliusz Słowacki jedną z bohaterek swego dramatu Fantazy.

2004 r.