Oto list skierowany do Komisji Ortograficzno-Onomastycznej:

Moje pytania: 1. W jakiej postaci zapisać nazwy własne miejscowości obcych państw? 2. Czy stosować zapis oryginalny w danym języku czy spolszczony? 3. Jeżeli oryginalny, to czy taką nazwę odmieniać według przypadków języka polskiego, dodając końcówki fleksyjne do oryginalnej pisowni? 4. Czy w pracy naukowej (magisterska, doktorska) stosować oryginalne nazwy własne miejscowości (państw) [nawet wtedy, jeśli mają odpowiedniki w naszym języku], czy też nazwy spolszczone? Dla przykładu: „Spišska Nová Ves” czy „Spiska Nowa Wieś”? Istnieje polski odpowiednik nazwy ze względów historycznych „Jedziemy do Spišska Nová Ves” czy „do Spišskiej Novej Vsi”, czy „do Spiskiej Nowej Wsi”; „Rožňava” (trudno przetłumaczyć) „Jedziemy do Rožňava” czy „do Rožňavy” czy „do Rožňawy”?.

Odpowiedź na ten list przygotował w imieniu KOO dr Tomasz Karpowicz:

Niektóre obce nazwy miejscowe mają rodzime odpowiedniki, inne − nie. Jeśli odpowiednik spolszczony istnieje, warto go używać − także w tekstach naukowych. O istnieniu takich dubletów decyduje tradycja. Jeśli rodzimego odpowiednika nie mamy, to najprawdopodobniej nie będziemy go już mieli i wtedy nazwę trzeba zapisać zgodnie z zasadami transkrypcji. Jeśli nie ma przeciwwskazań fleksyjnych, taką nazwę miejscową należy odmieniać, oczywiście − z polskimi końcówkami fleksyjnymi. Polskim odpowiednikiem przykładu przytoczonego przez Pana jest Nowa Wieś Spiska (taki szyk).

2005 r.