W jednym z prywatnych listów do RJP zapytano o interpunkcję nazwisk dwuczłonowych:

Noszę nazwisko dwuczłonowe. We wszystkich posiadanych przeze mnie dokumentach jest ono oddzielone myślnikiem. Problem pojawił się w momencie wymiany dowodu osobistego. W USC nazwisko napisane jest bez myślnika, wobec czego taka pisownia będzie w moim nowym dowodzie. Tym sposobem będzie to jedyny posiadany przeze mnie dokument z inną pisownią nazwiska. Związek małżeński zawarłam w 1982 r. Proszę o informację, czy urzędnik USC ma rację.

Odpowiedział przewodniczący RJP, prof. Andrzej Markowski:

[…] potwierdzam, że nazwiska dwuczłonowe kobiety zamężnej, składające się z nazwiska rodowego i nazwiska odmężowskiego, są pisane z łącznikiem. Ta zasada ortograficzna obowiązuje w polszczyźnie od dawna. Na przykład w „Słowniku poprawnej polszczyzny PWN” pod red. W. Doroszewskiego i H. Kurkowskiej, którego pierwsze wydanie wyszło w roku 1973, na s. 385, przy okazji omawiania kolejności członów w nazwiskach kobiet zamężnych, podane są przykłady kilku nazwisk dwuczłonowych (Zofia Kossak-Szczucka, Krystyna Szostek-Radkowa, Maria Kowalska-Dąbek), wszystkie pisane z łącznikiem. Także inne nazwiska dwuczłonowe, zamieszczone w tym słowniku (np. Szelburg-Zarembina, Skłodowska-Curie), są pisane z łącznikiem. Jak więc widać, odpowiednia zasada ortograficzna nie powstała w ostatnich latach, lecz obowiązuje co najmniej od lat 70. XX wieku. Rada Języka Polskiego nie ma uprawnień, by wypowiadać się w kwestiach prawnych, jednakże stwierdzam, że w świetle przepisów ortograficznych nazwisko Pani powinno być pisane z łącznikiem.

2005 r.