Pracownik Urzędu Dozoru Technicznego spytał, jak poprawnie skrócić (możliwie najbardziej) tytuł „Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003 r. (Dz. U. Nr 193 poz. 1890)”. Zaproponował wersję: „Rozp. Min. GPiPS…. (Dz.U….)”, nie był jednak pewien, czy to wersja poprawna; poprosił także o wyjaśnienie zasad pisowni skróceń małymi i wielkimi literami. Odpowiedziała prof. Anna Dąbrowska:

[…] przesadne stosowanie skróconych form (czyli skrótów i skrótowców) nazw instytucji oraz dokumentów nie jest wskazane. Mogłoby bowiem spowodować niezrozumienie tekstu. Zwykle skraca się te nazwy, których skrótowiec jest łatwy do rozszyfrowania lub powszechnie stosowany. W podanym przez Pana zdaniu proponuję zostawić przynajmniej część wyrazów w pełnym brzmieniu: rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003 r. (Dz.U. nr 193, poz. 1890). Wyrażenia minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej nie można zastąpić wyrażeniem minister GPiPS, ponieważ skrótowiec GPiPS jest częścią skrótowca MGPiPS, którego rozwinięciem jest Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. Podobnie – nie stosuje się form minister ENiS (czyli: Edukacji Narodowej i Sportu) czy minister SZ (czyli: Spraw Zagranicznych). A zatem – w połączeniu ze słowem minister jego określenie powinno być pisane jako całe wyrażenie.

Jeśli chodzi o kwestię stosowania wielkich i małych liter, to w nazwach aktów prawnych słowo minister w połączeniu z wyrażeniem, które wskazuje na kierowany przez niego resort, pisane jest wielką literą, podobnie jak nazwa resortu (a więc właśnie: rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej). W użyciach bardziej potocznych stosuje się pisownię małą literą – zarówno słowa minister, jak i nazwy resortu (np. Na spotkanie przyszedł minister gospodarki, pracy i polityki społecznej).

2003 r.