Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie zwróciła się z pytaniem, czy słowo fibrilizacja, oznaczające to samo co nawłóknianie, może być używane dla określenia konserwatorskiej metody uzupełniania ubytków i konsolidacji tkanin masą z włókien naturalnych. Oto fragmenty odpowiedzi przewodniczącego RJP, prof. Andrzeja Markowskiego:

[…] jak sądzę, jest to wyraz używany w środowisku konserwatorów jako termin albo tzw. profesjonalizm, czyli określenie stosowane nieoficjalnie. Etymologicznie rzeczownik ten nawiązuje do łacińskiego wyrazu fibra ‘włókno’. Słowniki wyrazów obcych notują kilka wyrazów złożonych, mających w podstawie ten rdzeń, np. fibryna, fibrynogen, fibrynogeneza, fibrynoliza, fibrynolizyna. Zauważmy, że w polszczyźnie po literze r w tych wyrazach występuje litera y. Tak więc omawiany wyraz powinien przyjąć postać fibrylizacja. W takiej formie wyraz ten mógłby być używany jako określenie metody konserwatorskiej – jeżeli istnieje taka potrzeba w środowisku, które uznałoby, że ta nazwa jest lepsza niż nawłóknianie. Rozumiem bowiem, że właśnie rzeczownik nawłóknianie jest dotąd używany jako termin. Mogę dodać, że w zawodowych odmianach języka dość często zdarzają się dublety nazwowe, zazwyczaj składające się z wyrazu obcego i jego polskiego odpowiednika. Z czasem zwykle jeden z tych wyrazów staje się oficjalnym terminem, drugi określeniem używanym nieoficjalnie. Czy tak samo będzie z parą: fibrylizacja − nawłóknianie trudno wyrokować, w znacznej mierze zależy to od decyzji środowiska, w którym tych słów się używa.

2001 r.