Z Sądu Rejonowego w Warszawie nadesłano do Rady pismo zawierające prośbę o zajęcie stanowiska w sprawie zmiany zapisu imion i nazwisk mongolskich (Oczir i Szagdar) rodziców pewnej kobiety. Dotychczasową wersję — zgodną z polskimi zasadami transliteracji — chciała ona zmienić na wersję zgodną z zasadami angielskimi. Rada poprosiła prof. dr. hab. Stanisława Godzińskiego z Instytutu Orientalistyki UW o ekspertyzę w tej sprawie:

1. W Polsce obowiązuje (przynajmniej od 1971 roku, tj. od czasu publikacji książki B. Gungaadasza „Mongolska Republika Ludowa”, PWN) polska transliteracja popularnonaukowa wyrazów mongolskich (nazw, nazwisk, wyrazów pospolitych). Jej zasady podaję na dyskietce i wydruku komputerowym.

2. Nazwiska i imiona mongolskie składają się (w pierwszej części) z imienia ojca w formie dopełniacza i (w części drugiej) z imienia własnego, które traktuje się jako ważniejsze, bardziej osobiste. W wypadku pani Cecgee Bangis (domagającej się korekty zapisu imion jej rodziców) kompletne „nazwisko i imię” brzmiałoby: Szagdaryn Cecgee (gdzie Szagdaryn jest imieniem jej ojca w formie dopełniacza, Cecgee zaś imieniem własnym pani Cecgee Bangis).

3. Nie ulega żadnej wątpliwości, że polski zapis mongolskich imion Шагдар (dopełniacz: Шагдарын) i Очир (dopełniacz: Очирын) powinien w polskim tekście przybrać (odpowiednio) postać: Szagdar, Szagdaryn, Oczir i Ocziryn. Pani Cecgee Bangis domaga się niesłusznie umieszczenia w dokumencie w języku polskim nazwisk mongolskich w wersji angielskiej, w jakiej zostały zapisane w jej mongolskim paszporcie. Na razie w Polsce nie obowiązuje ortografia angielska.

Konkludując, podane imiona rodziców (w formie dopełniacza) powinny mieć postać: Szagdaryn i Ocziryn.

2002 r.