W prywatnym liście zgłoszono wątpliwości dotyczące poprawnego zapisu – z kropką lub bez niej – liczebników porządkowych w postaci liczb: art. 20 czy art. 20.? przykład 2 czy przykład 2. Zapytano też o to, czy powinno się stawiać przecinki w zapisach prawniczych typu: art. 20 § 10 ust. 7 pkt 2 (albo art. 20., § 10. ust. 7., pkt 2.). Oto fragmenty opinii dr. Tomasza Karpowicza, sformułowanej na zlecenie Rady:

[…] zapisem typu art. 20 [bez kropki po liczbie] posługuje się większość prawników. Ten środowiskowy zwyczaj interpunkcyjny pozostaje jednak w sprzeczności z nadrzędną regułą, nakazującą stawianie kropki po liczbach odpowiadających tzw. liczebnikom porządkowym, czyli wyrazom oznaczającym kolejność, miejsce w szeregu: pierwszy, drugi, trzeci, dziesiąty, dwudziesty itd. […] Zapis art. 20 można więc odczytać „artykuł dwadzieścia”, podczas gdy chodzi o „artykuł dwudziesty”. Dlatego w tym kontekście językoznawca postawiłby kropkę po liczbie. Zapis bez kropki po liczbie, choć może się stać przyczyną nieporozumień, wydaje się jednak prostszy od zapisu z kropką po liczbie – jest krótszy o jeden znak graficzny. Tą jakże niewielką oszczędnością należy tłumaczyć popularność zapisu typu art. 20 w środowisku prawniczym. Językoznawca normatywista może ten zwyczaj zganić, […] lecz powinien przy tym pamiętać o specyfice języka środowiskowego.

Prawnicy – na ogół – nie używają przecinków w zapisie typu: art. 20 § [lub par.] 10 ust. 7 pkt 2. W przeciwieństwie do poprzedniego ten zwyczaj interpunkcyjny odpowiada przepisom polskiej interpunkcji. To nie wyliczenie (artykuł, paragraf, ustęp i jeszcze punkt), lecz uszczegółowienie: jeden z punktów danego ustępu odpowiedniego paragrafu konkretnego artykułu.

W zapisie przykład 2. cyfra 2 oznacza tzw. liczebnik porządkowy (drugi), wobec tego kropka jest niezbędna.

Autorka listu miała do Rady jeszcze jedno pytanie: czy powszechnie spotykaną formę zatrudnienia nazywać się powinno umową zleceniem czy umową-zleceniem? I na to pytanie odpowiedział dr Tomasz Karpowicz:

Właściwa jest pisownia obu członów tego zestawienia z łącznikiem (krótką kreską, inaczej: dywizem): umowa-zlecenie. Oba rzeczowniki (umowa oraz zlecenie) są równoważne znaczeniowo. Zestawienie oznacza umowę, która jest zleceniem, jak również zlecenie będące umową dwóch stron. Oba rzeczowniki powinny przyjmować odpowiednie końcówki fleksyjne w odmianie przez przypadki, np.: (…) w umowie-zleceniu, (…) umów-zleceń. Częsty błąd w zapisie tego zestawienia polega na oddzieleniu łącznika spacjami od obu rzeczowników.

2001 r.