Pewna korespondentka zwróciła się do Rady z prośbą o opinię w następującej sprawie:

Napisałam biografię swojej rodziny, która wkrótce zostanie opublikowana. Pisząc o moim ojcu Kazimierzu, używałam zdrobnienia jego imienia w mianowniku, zgodnie z historyczną prawdą, w formie Kaziu, choć zdaję sobie sprawę z błędności gramatycznej tego zdrobnienia. Zaproponowana przez wydawcę forma Kazio lub Kazik wydaje mi się sztuczna, ponieważ nikt z osób zwracających się do mojego ojca po imieniu takiej formy nie używał.

Opinię w tej kwestii wyraził przewodniczący, prof. Andrzej Markowski:

[…] we wspomnieniach rodzinnych, które są treścią […] książki, regionalna, południowopolska forma mianownikowa Kaziu jest jak najbardziej na miejscu; co więcej, używszy formy Kazio, sfałszowałaby Pani te wspomnienia przez zastosowanie w nich formy nigdy w Pani rodzinie niestosowanej. Jestem więc przekonany, że powinna Pani używać formy Kaziu, w moim odczuciu zresztą nie błędnej, lecz regionalnej (sam miałem wujka, o którym mówiło się tylko Józiu, i mam stryjka, o którym mówię stryjek Wiesiu).

2002 r.