Poniżej przytaczamy opinię prof. Walerego Pisarka na temat imienia Arian:

[…] imię Arian jest skróconą postacią nazwy łacińskiej Arianus. Może ona oznaczać bądź zwolennika arianizmu, czyli poglądów Ariusza, kapłana z Aleksandrii z początku IV w., które to poglądy uznane zostały przez Kościół za herezję, bądź jednego ze starożytnych Ariów (od sanskryckiego arya – ‘szlachetny’), czyli przodków współczesnych Irańczyków i większości Hindusów. Od nich pochodzi skompromitowane przez rasistowską doktrynę hitlerowską określenie języków „aryjskich” (dziś zwanych indo-irańskimi). Po polsku zwolennika arianizmu nazywamy arianinem, a domniemanego potomka dawnych Ariów – Aryjczykiem (także ta nazwa ze względu na znaczenie nadane jej w Niemczech hitlerowskich uchodzi za skompromitowaną w opinii światowej). Po angielsku arianin to Arian, a Aryjczyk – Aryan (po niemiecku – Arier). Nazwa Arian nie bardzo się nadaje na imię chłopca czy mężczyzny, bo może być i – jak się przekonałem – bywa odbierana jako niepoprawna forma wyrazu arianin (ten Arian jak ten Amerykan zamiast Amerykanin), a więc można ją uznać za „imię potencjalnie ośmieszające nosiciela”. Ale oczywiście jako imię mężczyzny forma arianin z racji swojej budowy także się kłóci z polską tradycją nazewniczą. Jeżeli te argumenty przeciw nadaniu dziecku imienia Arian matki chłopca nie przekonają, Urząd Stanu Cywilnego może ostatecznie jej wolę uszanować, bo w słowie Arian nie ma niczego nieprzyzwoitego, nie jest zdrobnieniem, jednoznacznie wskazuje płeć nosiciela, nie nastręcza wątpliwości co do odmiany przez przypadki, a jego zapis pozostaje w zgodzie z polską ortografią. A może imię Ariusz spodobałoby się matce chłopca bardziej?

2007 r.