Na prośbę rodziców o opinię o imieniu Chloe, które chcieliby oni nadać córce (imię to jest bardzo popularne w Wielkiej Brytanii, gdzie rodzina zamierza się osiedlić), odpowiedział Honorowy Przewodniczący RJP, prof. Walery Pisarek:

[…] imię Chloe nie pozwala na identyfikację płci osoby, która je nosi (np. nie ma charakterystycznego dla rodzaju żeńskiego zakończenia -a). Ta cecha ustawowo zobowiązuje kierowników urzędów stanu cywilnego do odmowy przyjęcia „oświadczenia o wyborze dla dziecka” imienia Chloe. W Polsce bywa ono (jako imię postaci mitologicznej) wymawiane bądź zgodnie z pisownią jako chloe, bądź z grecka jako kloe. W krajach anglojęzycznych, gdzie jest bardziej rozpowszechnione, wymawia się je jako klui. W Polsce imię to właściwie nie jest używane; jak wynika z danych Instytutu Języka Polskiego PAN, nosi je tylko jedna kobieta. Można sądzić, że budzi ono skojarzenia erotyczne, ponieważ nazywa się nim agencje towarzyskie. Wszystko to mogłoby narazić w przyszłości Państwa córkę na kłopoty — za każdym razem musiałaby powtarzać, jak się imię pisze, jak się je wymawia oraz przede wszystkim — że należy ono do kobiety. Urzędy stanu cywilnego otrzymują sporo próśb od dorosłych osób, które zostały w dzieciństwie naznaczone przez rodziców nietypowym, stwarzającym kłopoty imieniem — z prośbą o zmianę formy tego imienia. Mimo tych oczywistych zastrzeżeń nie można — moim zdaniem — imienia Chloe całkowicie dezaprobować. Jest ono zakorzenione w europejskiej tradycji kulturowej — w mitologii greckiej i w Biblii. Mitologiczna piękna pasterka Chloe (po grecku 'kwitnąca’) była partnerką Dafnisa, zakochaną w nim i kochaną przez niego, co zostało utrwalone m.in. w balecie Ravela Dafnis i Chloe. W Biblii, jak można się dowiedzieć z Biblii tysiąclecia, jest to imię „bliżej nieznanej chrześcijanki”. Występuje ono w I liście św. Pawła do Koryntian, gdzie czytamy: Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. Do tego nawiązuje popularne w ostatnich latach w kręgach harcerskich określenie ludzie Chloe, oznaczające osoby godne zaufania jako źródła informacji — ludzi, którym można wierzyć i ufać. Ciekawe, że w XVI i XVII wieku imię to było w polszczyźnie odmieniane — przywołany wcześniej fragment I listu św. Pawła do Koryntian w pochodzącej z 1599 r. Biblii Wujka brzmi: Albowiem mam tę wiadomość o was bracia moi od domowników Chloej, iż poswarki są między wami; w Biblii gdańskiej z 1632 r. ludzie Chloe są nazwani domownikami Chloi. Imię Chloe jako należące do tradycji chrześcijańskiej mogłoby więc zostać nadane dziewczynce narodowości polskiej. W imieniu jednak Państwa córeczki prosimy o nienaznaczanie jej tym — naszym zdaniem — rażącym piętnem pretensjonalności.

2002 r.