Pewne małżeństwo, zawodowo i towarzysko związane z kulturą Indii, skierowało do przewodniczącego Rady prośbę o opinię o imieniu Dewi, które chciałoby nadać swej córce. Imieniem tym, popularnym w Indonezji, Malezji i w Indiach, jest określane jedno z bóstw hinduskich, patronujące edukacji i sztuce. Rodzice postulowali też włączenie imienia do listy imion żeńskich nadawanych w Polsce. Oto fragmenty odpowiedzi prof. Andrzeja Markowskiego:

[…] wyjątkowo, ze względu na ścisłe i wielostronne związki Państwa z kulturą Indii i Azji Południowo-Wschodniej, imię to może być zaakceptowane. Miejmy jednak świadomość tego, że jest to imię zakończone w sposób niespotykany w polszczyźnie, jeśli chodzi o imiona żeńskie. Nie może być ono, jak sugerują Państwo w liście, „włączone do listy imion żeńskich w Polsce”, a jedynie wyjątkowo nadane określonej osobie. Zwracam też uwagę na to, że imienia tego właściwie nie można zdrabniać, co w przyszłości może stać się źródłem kłopotów rodzinnych. Sugerowałbym więc, by imię Dewi nadać córeczce jako drugie, na pierwsze zaś wybrać imię bardziej konwencjonalne […]. Pozwolę sobie zwrócić uwagę, że osobom nieznającym kultury indyjskiej i bóstw hinduistycznych (a takich osób jest znaczna większość w naszym społeczeństwie) imię Dewi może się kojarzyć z angielskim słowem devil lub z rzeczownikiem dewiant. Proszę wziąć to pod uwagę przy podejmowaniu decyzji.

2002 r.