Do RJP nadesłano następujący list:

Mam zamiar nadać mojej przyszłej córce imię Freya (pisownia nordycka). Nazwisko będzie mieć po mamie (…). Imię Freya prawdopodobnie podam jako drugie, a więc Antonina Freya X  lub Freya X. I teraz: Czy stosować łącznik pomiędzy imionami i w jakim wypadku? Zapis staronordycki to Freyja. Podejrzewam, że w języku polskim zapis byłby „Freia”. Czyli powinno być Antonina-Freia X lub Antonina Freia X? Myślę, że łącznik wskazywałby, że Freia to imię (a nie drugie nazwisko). Imię Freya, kiedyś przypisane bogini, obecnie jest coraz częściej nadawane, szczególnie po roku ’96, głównie w krajach skandynawskich i anglosaskich. Nie spotkałem się niestety ze starosłowiańską wersją tego imienia. (…)

Opinię przygotował prof. dr hab. Walery Pisarek:

(…) w mitologii germańskiej Freja była boginią miłości i płodności. Jej imię etymologicznie jest pokrewne  niemieckiemu wyrazowi Frau, czyli ‘pani’. Imię tej bogini jako imię żeńskie występuje współcześnie przede wszystkim w krajach germańskich, zwłaszcza – jak Pan pisze – w krajach skandynawskich i anglosaskich, a także w Niemczech, ale również w Hiszpanii, Czechach i na Węgrzech. Bywa różnie zapisywane w różnych językach: po angielsku jako Freyja, po duńsku  jako Freya, po niemiecku i estońsku jako Freia, po fińsku jako Freja, po szwedzku jako Fröja, po holendersku jako Freija itd. Po polsku imię to piszemy tak jak Finowie, tzn. Freja, i odmieniamy przez przypadki tak jak wyraz nadzieja, a więc Freja, Frei. Nie przypuszczam, by w Urzędzie Stanu Cywilnego spotkał się Pan z oporami wobec  nadania dziewczynce tego imienia. Przepisy polskiej ortografii nie przewidują użycia łącznika między imionami.

lipiec 2012