Starostwo Powiatowe w Węgrowie poprosiło Radę o opinię, czy można zmienić imię obywatela polskiego z Gabriel na Gabryel. Pierwsza forma figuruje w akcie urodzenia, druga natomiast – na świadectwach szkolnych, w dowodzie osobistym, prawie jazdy i na karcie bankomatowej mężczyzny chcącego zmienić imię. Urzędnicy starostwa mieli wątpliwości, czy można zastąpić imię pisane zgodnie z polską ortografią imieniem pisanym niezgodnie ze współczesnymi regułami; sądzili także, że w przyszłości nosiciel imienia może mieć różne kłopoty związane z jego formą. Odpowiedzi udzielił przewodniczący Rady, prof. Andrzej Markowski:

[…] w pełni podzielam […] wątpliwości i popieram […] stanowisko w kwestii niemożności zmiany formy imienia Gabriel na Gabryel. W zapisie imion należy stosować obowiązującą ortografię. W „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej”, opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996, czytamy: „Nie powinno się stosować pisowni archaicznej (wyjątkowo można taką pisownię zachować dla utrzymania już istniejącej tradycji rodzinnej), a także niezgodnej ze współczesną ortografią polską”. Z uzasadnienia wnioskodawcy nie wynika, by taka tradycja istniała w jego rodzinie. Za taką nie można wszak uznać faktu różnego zapisu jego imienia, tradycja powinna dotyczyć jego przodków.

2004 r.