Korespondentka zwróciła się do Rady w następującej sprawie:

Chciałabym prosić o opinię co do imienia Hawier/Havier. Oboje z mężem jesteśmy związani z Hiszpanią, także w niedalekiej przyszłości planujemy przeprowadzkę do tego kraju. Dlatego chcielibyśmy, aby nasz syn nosił imię, które brzmi po hiszpańsku, a także jest łatwe do wymówienia dla obywateli Hiszpanii – nawet jeśli pisownia będzie polska. Wiemy, iż w Polsce funkcjonuje imię Ksawery, które niestety nam się nie podoba i takiego imienia dla swojego dziecka nie chcielibyśmy.

Odpowiedział prof. dr hab. Walery Pisarek:

Z dwóch podanych przez Panią form – Hawier  i  Havier – tylko pierwsza czyni zadość zasadzie, by akta stanu cywilnego były sporządzane zgodnie z obowiązującą polską ortografią. Ale też właśnie ona na gruncie polskim, a tym bardziej w Hiszpanii, będzie raziła swoją dziwacznością. Jako osoba „związana z Hiszpanią” wie Pani, że tam imię Hawier czy Havier będzie wymawiane odpowiednio jako Awier czy Avier. Wiem, że trudno dyskutować z gustami, ale kiedy zestawiam ze sobą wspaniałe, wręcz powieściowe połączenie Ksawery Orłowski z nienaturalnym Hawier Orłowski, cieszę się, że się mogę powołać na uchwałę Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN z roku 1996, zalecającą „nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski”. Prosi nas Pani o opinię, więc tylko jako opinię proszę moje słowa traktować, bo prawo odmowy nadania imienia należy do kierownika urzędu stanu cywilnego.

styczeń 2013