Do Rady nadesłano następujący list:

(…) zwracamy się do Państwa z pytaniem dotyczącym możliwości zapisania imienia w jego oryginalnej formie, tj. Jakób, a nie Jakub. Jak zdążyliśmy się zorientować, zgodnie z ustawą, imiona winny być zapisywane we współczesnej formie, niemniej chcielibyśmy dla odróżnienia (sam też noszę to imię) zarejestrować naszego synka właśnie jako Jakób.

Odpowiedzi udzieliła prof. dr hab. Aleksandra Cieślikowa:

(…) odradzam nadanie synowi imienia w pisowni Jakób, niezgodnej z istniejącymi przepisami ortograficznymi. Pisownia imienia Jakub została ustalona w 1936 r. Prof. W. Doroszewski w zbiorze „O kulturę słowa” tak pisze o tej zmianie: „(…) przepis głosi, że imię Jakub pisze się przez u, to każdy, kto – już po ogłoszeniu przepisu – inaczej pisze to imię, popełnia błąd ortograficzny”. Imię w formie Jakób naraziłoby syna na wyjaśnianie nieortograficznej pisowni, ale i tak w wielu przypadkach imię byłoby zapisywane zgodnie z obowiązującą ortografią. W „Słowniku staropolskich nazw osobowych” częściej była zapisywana forma Jakub (od 1204 r.) niż Jakob, następnie Jakób. Imię w formie Jacobus występuje w języku łacińskim, Jakub zaś jest imieniem biblijnym i pochodzi z języka hebrajskiego. Etymologia imienia Jakub jest niejednoznaczna. Niekiedy jest łączona z arabskim jakub ‘drozd’. Podtrzymuję więc swoją opinię o grafii imienia Jakub zgodną z obowiązującym przepisem ortograficznym.

grudzień 2010 r.