W liście do Rady poproszono o opinię o imieniu Jana:

Chciałbym zapytać, czy jest możliwe nadanie dziewczynce imienia Jana. Zaznaczam, że w naszej rodzinie nie występowały osoby o tym imieniu (jedynie Jan w linii męskiej).

Odpowiedział przewodniczący Rady, prof. dr hab. Andrzej Markowski:

Imię Jana nie narusza wprawdzie warunków wymienionych w art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (DzU 1986, nr 36, poz. 180), jednakże pozostaje w sprzeczności z punktem I.1 „Zaleceń dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (Komunikaty Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN, nr1/1996), w którym czytamy: „Zaleca się nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski, a więc np.: Jan, nie John lub Johann; Katarzyna, nie Catherine (…)”. Tymczasem forma Jana jest czeską i słowacką wersją imienia występującego w polszczyźnie jako Janina. Niemniej nie mogę wyrazić stanowczo negatywnej opinii o tym imieniu, utworzonym w sposób regularny od imienia Jan za pomocą elementu -a (tak jak np. Józef – Józefa, Czesław – Czesława czy Bogumił – Bogumiła).

marzec 2013