USC w Żurominie napisał następujący list:

Mężczyzna narodowości żydowskiej urodzony w 1912 r. miał sporządzony akt urodzenia w języku rosyjskim, w akcie było zapisane imię dziecka Jankef. W księgach urodzeń dzieci narodowości żydowskiej, które były sporządzane w latach późniejszych w języku polskim, była zastosowana pisownia imienia chłopców Jankief. Rodzina mężczyzny urodzonego w 1912 r. twierdzi, że imię Jankef (Jankief) w ogóle nie występowało, a ich krewny miał na imię Jankiel. Proszę więc o wydanie opinii, czy imię Jankef (Jankief) występowało, czy może pisownia imienia była taka jak zapisane w kartach urodzeń, a na osoby te mówiło się Jankiel.

Opinię taką sporządziła prof. Aleksandra Cieślikowa:

Wśród imion używanych przez Żydów polskich jest wymienione imię Jankew. Jest to imię zaliczone do zdrobniałych albo „skażonych”. Stanowi ono odpowiednik wschodniosłowiańskiego Jakow (polskie Jakub). Graficznym odpowiednikiem spotykanym wśród osób narodowości żydowskiej była forma Jankef lub Jankeff. Następnie dokonano spolszczenia w zapisie Jankief. Zarówno Jankef, jak i Jankief były formami graficznie niewłaściwymi, ale spotykanymi. Rodzina posługiwała się rozpowszechnionym imieniem Jankiel − również zdrobnieniem od Jakowa (Jakuba). Zostawiłabym taką pisownię, jaka występowała w akcie urodzenia, gdyż w tym czasie była ona spotykana.

wrzesień 2005 r.