Ojciec pewnego chłopca chciał się dowiedzieć, czy jego syn popełnił błąd, mówiąc na lekcji o „królu Jadwidze”. Odpowiedziała mu sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] nazwy oznaczające zawody, tytuły, godności, stanowiska są używane w kilku typach zdań.

Po pierwsze – oznaczają właśnie te zawody, tytuły, godności, urzędy, stanowiska itp., a nie ludzi, którzy je wykonują, piastują, sprawują itp. W drugim użyciu nazywamy za ich pomocą ludzi, którzy są dyrektorami, prezesami, królami, docentami itp. Ludzie ci mogą być potraktowani jako przedstawiciele klasy lub też jako jednostki.

Jeśli słowo typu dyrektor, prezes, król odnosi się do funkcji, godności, tytułu itp. – zwykle poprzedzone rzeczownikiem wskazującym na ten charakter – występuje w rodzaju męskim. Istnieje więc ustawa o zawodzie nauczyciela (a nie: ustawa o zawodzie nauczyciela i nauczycielki), mówimy: Nie radziła sobie z obowiązkami dyrektora (a nie: Nie radziła sobie z obowiązkami dyrektorki), Ubiegała się o stanowisko prezesa zarządu (a nie: Ubiegała się o stanowisko prezes zarządu), Otrzymała stanowisko redaktora naczelnego (a nie: Otrzymała stanowisko redaktor naczelnej) oraz: Jadwiga została koronowana na króla Polski. Słowa dyrektor, prezes, król itp. oznaczają bowiem godności, stanowiska, funkcje – i w tym użyciu występują w rodzaju męskim.

W drugim typie użyć – gdy mowa o ludziach – nazwy te mogą występować w obu rodzajach. Jeśli mówimy o dyrektorach, ministrach, królach itp. jako reprezentantach klasy, nie mając na myśli płci osoby, do której odnosi się dane słowo, posługujemy się rzeczownikiem rodzaju męskiego, który jest tu nienacechowany – nie oznacza mężczyzny dyrektora, mężczyzny prezesa, mężczyzny króla, lecz dyrektora, prezesa, króla w ogóle. Mówimy więc Lekarze w tym szpitalu zarabiają po 3000 zł; Była prezesem firmy, więc dostała samochód służbowy.

Żeńskimi odpowiednikami nazw typu lekarz, minister, król posługujemy się wtedy, gdy mówimy o kobiecie dyrektorze, kobiecie ministrze, kobiecie królu. A więc tylko zdanie Moja lekarka zapisała mi ten lek jest poprawne i tylko poprawne jest Królowa przyjęła nas na audiencji. Jeśli bowiem istnieją żeńskie odpowiedniki słów męskich, to należy ich używać, kiedy się mówi o kobietach. W odniesieniu do Jadwigi powiemy więc Królowa Jadwiga została koronowana w 1384 r. Użycie słowa król byłoby uzasadnione jedynie wówczas, gdyby wyraźnie wskazywało na funkcję – więc np. Jadwiga została koronowana na króla Polski w 1384 r.

Do opinii tej prof. M. Zieliński dodał na XV posiedzeniu plenarnym uwagę, że o Bonie można powiedzieć tylko: „królowa Bona”.

2002 r.