Ojcu nowo narodzonej dziewczynki pracownicy USC odmówili nadania jej imienia Loretta, tłumacząc swą decyzję brakiem tego imienia w oficjalnym wykazie imion. Mężczyzna zwrócił się więc do Rady z prośbą o opinię. Odpowiedziała sekretarz, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] brak jakiegoś imienia w oficjalnym wykazie imion, którym posługują się urzędy stanu cywilnego, nie jest przeszkodą w nadaniu dziecku tego imienia, jeśli tylko imię to spełnia kryteria wskazane w „Zaleceniach dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” […]. Imię musi więc wskazywać na płeć dziecka, mieć polską formę, nie być odczuwane jako zdrobnienie innego imienia, nie być tożsame z nazwą geograficzną ani z nazwą pospolitą; nie może także wzbudzać jakichkolwiek niepożądanych skojarzeń, które naraziłyby dziecko na przykrości. Loretta to imię angielskie (występuje także w innych językach, m.in. niemieckim, holenderskim), którego polskim odpowiednikiem jest Loreta. Imię Loreta jest notowane przez współczesne słowniki imion (np. „Dlaczego Agnieszka a nie Ines? Wybierz imię dla swego dziecka” W. Kupiszewskiego […], „Słownik imion” W. Janowowej i in. […]). Choć imię Loretta nie narusza przytoczonych wyżej zasad, to proponowałabym, by zdecydował się Pan na nadanie swej córce polskiego odpowiednika tego imienia, czyli Loreta. Nie tylko będzie to zgodne z tradycją, lecz także pozwoli uniknąć dziewczynce (a później kobiecie) kłopotów związanych z pisownią formy Loretta w celowniku i miejscowniku – jedynym bowiem poprawnym zapisem jest Loretcie (zmiękczeniu do ci ulega tylko drugie t – to, które stoi bezpośrednio przed końcówką). Forma Loreta nie będzie sprawiała takich kłopotów.

2003 r.