Prośba pewnej korespondentki dotyczyła „uwzględniania korekty imienia” jej kilkumiesięcznej córki, noszącej imię Anastazja; matka chciała zmienić je na Nastazja. Ojcem dziewczynki jest obywatel Niemiec (choć prawnie ojcostwo było jeszcze ustalane w czasie, gdy Rada dostała list) i mogłoby to, zdaniem korespondentki, wpłynąć na zmianę imienia dziecka. Odpowiedział przewodniczący Rady, prof. Andrzej Markowski:

[…] wyrażam opinię, że nadanie dziecku imienia w formie Nastazja nie stoi w sprzeczności z zasadami nadawania imion dzieciom, zawartymi w polskich przepisach i zaleceniach w tej kwestii. Forma Nastazja jest w polszczyźnie nader rzadka, jednak, jak informują źródła, wystąpiła w dokumentach polskich już ok. roku 1265 (jako: Nastazyja). Dodam tylko, że imię to w formie przekształconej, a więc bez początkowego A, będzie trudniej kojarzone ze swą piękną etymologią: Anastazja pochodzi bowiem od greckiego słowa anastasios, co znaczy ‘zmartwychwstanie, wskrzeszenie’. Na marginesie: słowniki informują, że niemieckie formy tego imienia to: Anastasia, Anastasie. Mogę się tylko domyślać, że formę Nastazja wybrał ojciec dziecka ze względu na kult aktorki, której imię i nazwisko zapisuje się Nastasia Kinsky lub Nastassja Kinski. Jednocześnie pragnę poinformować Panią, że Rada Języka Polskiego nie ma uprawnień, by wyrażać zgodę (bądź nie wyrażać zgody) w kwestiach dotyczących form imion, nadawanych dzieciom. Zgodnie z Ustawą o języku polskim (art. 13 pkt 1) Rada ma jedynie prawo wyrażać opinie o używaniu języka polskiego w działalności publicznej i obrocie prawnym. Odmówić przyjęcia oświadczenia o wyborze imienia dla dziecka może jedynie (w wypadkach określonych w art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego, DzU 1986 nr 36, poz. 180) kierownik USC.

2004 r.