Prezes Towarzystwa Przyjaciół Moniek – jednego z najmłodszych miast w Polsce – zwrócił się do Rady z pytaniami o to, jakie są poprawne nazwy mieszkańca Moniek: mończanin i mończanka, mońkowianin i mońkowianka czy może moniecczanin i moniecczanka, a także o to, czy rzeczywiście (jak podają słowniki) poprawne przymiotniki od nazwy Mońki to moniecki i mońkowski (częściej używany jest ten pierwszy). Korespondentowi odpowiedziała prof. Aleksandra Cieślikowa:

[…] jak słusznie Pan zauważył, obecnie są w użyciu trzy nazwy określające mieszkańca Moniek: mończanin i mończanka, mońkowianin i mońkowianka (nieużywane w praktyce, ale zalecane w „Słowniku nazw własnych” J. Grzeni) oraz moniecczanin i moniecczanka (używane najczęściej). Muszę wyjaśnić, że te ostatnie formy powinny być zapisywane monieczanin, monieczanka jak białostoczanin, białostoczanka.

Poleciłabym jednak stosowanie pierwszej formy, słowotwórczo najpoprawniejszej: mończanin, mończanka, analogicznej do wielu tak utworzonych nazw mieszkańców: grodźczanin, przymiotnik grodziecki od nazwy miejscowości Grodziec; grodczanin od Grodek, przymiotnik – grodecki; białczanin od Białka, przymiotnik – białecki. Podane przykłady przymiotników z zakończeniem –ecki potwierdzają wyrażoną w Pańskim liście opinię, że forma przymiotnika moniecki od nazwy Mońki jest formą poprawną – używaną zarówno przez mieszkańców, jak i w obiegu oficjalnym, gdyż nadano powiatowi urzędową formę moniecki. Lokalny uzus i urzędowa forma rozstrzygają jednoznacznie problem prawidłowości formy przymiotnikowej moniecki.

2004 r.