Mieszkańcy Środy Wielkopolskiej nie wiedzieli, jak utworzyć dopełniacz od nazwiska Rex, którego właściciel miał być patronem jednej z ulic miasta. Tę wątpliwość rozwiała sekretarz Rady – poprawny zapis to ul. Rexa. W tym nazwisku, jak we wszystkich innych nazwiskach męskich zakończonych na x (odmienianych w związku z tym według deklinacji męskiej spółgłoskowej), tylko w miejscowniku x przekształca się w ks – (o) Reksie (po dodaniu końcówki -e twarde s przekształci się w miękkie si, którego nie odda zapis xi). Pozostałe formy odmiany tego nazwiska nie zawierają oboczności głoskowych, należy zatem pozostawić x przed końcówkami deklinacyjnymi: D. Rexa, C. Rexowi, B. Rexa, N. Rexem.

Przy okazji warto wspomnieć o zapisach skrótowców zakończonych literą x. Rządzą tu nieco inne reguły. Przy zapisie skrótowców wersalikami końcówki gramatyczne oddzielamy dywizem: PAX, PAX-u, PAX-owi, PAX-em. W miejscowniku, w którym dochodzi do oboczności s: si, zapisuje się jednak x, oddzielone od końcówki dywizem: (w) PAX-ie. Jeśli nie zapisuje się skrótowców wersalikami, to końcówki fleksyjne dołącza się bezpośrednio do wyrazu (jak w wypadku zwykłych słów) i we wszystkich przypadkach zależnych, które nie mają takiej postaci jak mianownik, zamienia się x na ks: M. Pax, D. Paksu, C. Paksowi, B. Pax, N. Paksem, Ms. (w) Paksie.

Ta sama zasada dotyczy tworzenia nazw od omówionych skrótowców. Jeżeli skrótowiec zakończony na x zapisuje się wersalikami, to przyrostek służący do utworzenia nowego wyrazu oddzielamy dywizem i w temacie słowa zostawiamy x: PAX-owiec, PAX-owski. Jeśli zaś skrótowiec jest zapisywany jak zwykła nazwa własna, to sufiks dołączamy do niego bezpośrednio, a x zamieniamy na ks: paksowiec, paksowski.

2001 r.