Pewni rodzice poprosili „o pozwolenie nadania […] synowi imienia Olivier […]. Prośbę swą – pisali – motywujemy tym, że niebawem planujemy wyjazd za granicę, dziecko będzie się tam wychowywać, uczęszczać do szkoły. Pragnę dodać, że wiem z własnego doświadczenia, ile to potrafi przysporzyć kłopotów, gdyż mieszkałem kilka lat na zachodzie Europy i miałem kłopoty z wymową mego imienia przez obywateli innego kraju [ojciec chłopca nosi imię Dariusz]. Prosimy o pozytywne rozpatrzenie naszej prośby”. Na ich list odpowiedział przewodniczący Rady, prof. Andrzej Markowski:

[…] pragnę poinformować, że Rada Języka Polskiego nie ma uprawnień, by wyrażać zgodę (bądź nie wyrażać zgody) w kwestiach dotyczących form imion, nadawanych dzieciom. Zgodnie z Ustawą o języku polskim (art. 13 pkt 1) Rada ma jedynie prawo wyrażać opinie o używaniu języka polskiego w działalności publicznej i obrocie prawnym. Odmówić przyjęcia oświadczenia o wyborze imienia dla dziecka może jedynie (w wypadkach określonych w art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego, DzU 1986 nr 36, poz. 180) kierownik USC. Co do formy Olivier, to członkowie Rady wielokrotnie już wyrażali opinię na jej temat, zaznaczając, że nie jest ona zgodna z dwoma punktami „Zaleceń dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996). Po pierwsze, jest to forma obca, a p. I.1. tych zaleceń głosi: „Zaleca się nadawanie imion w postaci przyswojonej przez język polski”; taką formą jest Oliwier. Po drugie, w p. II.2.b. tych zaleceń czytamy, że w imionach piszemy w, a nie v. Nie mogę więc wyrazić pozytywnej opinii o imieniu w formie Olivier. Na marginesie pragnę zauważyć, że o wiele większych kłopotów należy się spodziewać z wymawianiem za granicą Państwa nazwiska niż imienia Oliwier. Powinniśmy jednak przyzwyczajać cudzoziemców do imion i nazwisk używanych w polskich formach, gdyż język polski jest językiem państwa członkowskiego UE i ma takie same prawa, jak inne języki państw należących do tej organizacji.

czerwiec 2005 r.