Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Kańczuga przysłała do Rady pytanie dotyczące pisowni formy przymiotnikowej nazwy miejscowości Kańczuga:

[…] uprzejmie prosimy o rozważenie w gronie członków Komisji Ortograficzno-Onomastycznej przywrócenia dawnej pisowni -cki; -c/cy. Forma „kańczucki”, obecna w starych słownikach ortograficznych, zarówno S. Jodłowskiego i W. Taszyckiego, jak i pod red. M. Szymczaka, używana jest „od wieków” w urzędowych nazwach wsi sołeckich naszej Gminy, takich jak „Bóbrka Kańczucka”, „Medynia Kańczucka” i pobliskich „Hadlach Kańczuckich”, co potwierdza zarówno XIX-wieczny miejscowy kronikarz ksiądz Jan Kudła, jak i dzisiejszy „Urzędowy spis miejscowości w Polsce”. Pojawiająca się ostatnio w prasie regionalnej pisownia „kańczuski”, zgodna z opracowanym pod Pana kierunkiem „Nowym słownikiem ortograficznym PWN”, wywołuje liczne wątpliwości i nieporozumienia, tak „szkolne”, jak urzędowe. Prosimy zatem o rozważenie możliwości przywrócenia dawnej, ugruntowanej przez długie lata pisowni kańczucki”.

Odpowiedziała prof. Aleksnadra Cieślikowa:

Dwie polskie miejscowości mają nazwę Kańczuga. Jedna znajduje się w dawnym województwie bielskim, a druga − w dawnym województwie przemyskim. Ta druga nazywała się kiedyś Kańczuka. Od tej dawnej nazwy utworzono − regularnie − przymiotnik kańczucki, będący w użyciu do dziś. Przymiotnik kańczuski odnosi się do Kańczugi w dawnym województwie bielskim. W słowniku ortograficznym odnotowano tylko przymiotnik zakończony na –ski; ten opis warto uściślić i rozbudować.

2005 r.