Pewien korespondent spytał, „czy można nadać w Polsce dziecku, chłopcu, imię Quentin?”. Odpowiedziała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] Quentin to imię występujące w krajach anglosaskich i we Francji. Jest to wariant imienia Quentin, którego polskim odpowiednikiem jest Kwintyn. Słusznie postąpi kierownik Urzędu Stanu Cywilnego, jeśli odmówi nadania chłopcu mającemu polskie obywatelstwo i polską narodowość imienia Quentin. Zgodnie bowiem z „Zaleceniami dla urzędów stanu cywilnego dotyczącymi nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanymi w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996, dostępnymi także na stronie www.rjp.pan.pl), wskazane jest nadawanie imion w postaci przyswojonej przez polszczyznę, a taką postacią jest właśnie Kwintyn. Quentin natomiast zawiera literę q, która nie jest stosowana we współczesnym języku polskim; imię to zatem jest zapisywane niezgodnie z obowiązującymi zasadami ortograficznymi. Nie wiadomo zresztą, jak rodzice chcieliby wymawiać to imię – po angielsku jako [kłentin] czy po francusku jako [kłętę]. Za każdym razem i wymowa, i pisownia imienia Quentin sprawiałaby osobie, która je nosi, kłopoty.

2004 r.