W prywatnym liście poproszono Radę o wyjaśnienie różnicy między myślnikiem, półpauzą a łącznikiem. Odpowiedziała sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] istnieją dwa rodzaje kresek służących oddzielaniu słów w tekście – pauza (myślnik) i półpauza – oraz jedna kreska, która łączy wyrazy – dywiz (łącznik, ćwierćpauza). Pauza (myślnik) i półpauza to znaki interpunkcyjne, dywiz (łącznik, ćwierćpauza) zaś jest znakiem ortograficznym. Myślnik ma szerokość równą mniej więcej literze M, półpauza – połowie litery M, a dywiz – jednej czwartej litery M.

O półpauzie często się zapomina, zapewne dlatego, że i wydawnictwa poprawnościowe nie zawsze o niej wspominają. Ani „Nowy słownik ortograficzny PWN” pod red. E. Polańskiego, ani „Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN” pod red. A. Markowskiego nie uwzględniają tego znaku interpunkcyjnego. Z nowszych publikacji jedynie „Kieszonkowy słowniczek interpunkcyjny PWN” J. Podrackiego i A. Gałązki wymienia półpauzę jako znak stosowany w polskiej interpunkcji, zalecając używanie go do określenia przedziałów czasowych (np. lata 1972 – 1975). Autorzy wyraźnie jednak zaznaczają, że w tej funkcji może pojawić się również dywiz (bez spacji: lata 1972-1975). Warto dodać, że z kolei „Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN” (w haśle „interpunkcja”) zaleca używanie w tej funkcji myślnika.

Jak łatwo zauważyć, kwestia stosowania półpauzy nie jest w zasadzie skodyfikowana. Poruszymy tę sprawę na najbliższym posiedzeniu plenarnym Rady Języka Polskiego (które odbędzie się najprawdopodobniej w kwietniu), a o wynikach dyskusji powiadomię Pana.

Opinię tę na XV posiedzeniu plenarnym RJP uzupełnił prof. Z. Leszczyński, mówiąc, że podane długości odnoszą się do liter w druku.

2002 r.