Pracownicy firmy zajmującej się sprzedażą trofeów sportowych oraz wypisywaniem dyplomów zwracali się do nas z prośbą o pomoc w odmianie nazwisk. Ich wątpliwości budziły nazwiska Rzanna oraz Burża. Oto fragmenty odpowiedzi sekretarz RJP, dr Katarzyny Kłosińskiej:

Nazwisko (jak się domyślam − żeńskie), o które Pan pyta, Rzanna może się odmieniać rzeczownikowo (Rzanny, Rzannie, Rzannę itd.) lub przymiotnikowo (Rzannej, Rzannej, Rzanną itd.). Należałoby się dowiedzieć, czy mąż (lub ojciec) pani (panny) noszącej to nazwisko nazywa się Rzanna czy Rzanny. Jeśli forma męska ma zakończenie -a (pan Rzanna), to jest to rzeczownik, a zatem nazwisko żony (córki) też ma postać rzeczownikową (podobnie jak np. pan Kulesza, pani Kulesza) i odmienia się (podobnie zresztą jak nazwisko męskie) − tak jak rzeczownik rodzaju żeńskiego (jak np. wanna, więc: To jest pani Rzanna. To jest pan Rzanna. Nie ma pani Rzanny. Nie ma pana Rzanny. Kłaniam się pani Rzannie. Kłaniam się panu Rzannie. Widzę panią Rzannę. Widzę pana Rzannę. Idę z panią Rzanną. Idę z panem Rzanną. Mówię o pani Rzannie. Mówię o panu Rzannie.). Jeśli zaś ojciec (mąż) panny (pani) o nazwisku Rzanna nazywa się Rzanny, to zarówno jej, jak i jego nazwisko odmienia się przymiotnikowo − jej według deklinacji żeńskiej (tzn. jak np. wyraz ładna − To jest pani Rzanna. Nie ma pani Rzannej. Kłaniam się pani Rzannej. Widzę panią Rzanną. Idę z panią Rzanną. Mówię o pani Rzannej.); jego − według deklinacji męskiej (tzn. jak np. wyraz ładny). Gorąco Państwa zachęcam do odmieniania nazwisk na dyplomach, pucharach itp. Stosowanie form nieodmienionych prowadzi do powstawania takich dziwolągów, jak np. „Wybitnej aktorce, Krystynie Janda, składamy hołd…” (tekst autentyczny), „Panu Janowi Nowak wyrazy najgłębszego współczucia…”.

Nazwisko Burża w liczbie pojedynczej jest odmieniane według deklinacji żeńskiej, zarówno jeśli odnosi się do kobiety, jak i wtedy, gdy odnosi się do mężczyzny. Aby ułatwić sobie jego odmianę, wystarczy przywołać jakikolwiek rzeczownik żeński, zakończony na -a, poprzedzony spółgłoską ż, np. wieża, plaża. W ten sposób będzie się odmieniała w liczbie pojedynczej także nazwa Burża. A zatem: M. To jest pan (pani) Burża. [jak: To jest wieża.]; D. Nie ma pana (pani) Burży. [jak: Nie ma wieży.]; C. Przyglądam się panu (pani) Burży. [jak: Przyglądam się wieży.]; B. Widzę pana (panią) Burżę. [jak: Widzę wieżę.]; N. Zachwycam się panem (panią) Burżą. [jak: Zachwycam się wieżą.]; Ms. Mówię o panu (pani) Burży. [jak: Mówię o wieży.].

listopad 2010 r.