Pewni ukraińscy rodzice mieszkający w Polsce poprosili Radę o opinię, czy mogą nadać synowi imię Taras (takie, jakie nosił wybitny ukraiński poeta). Korespondenci zaznaczyli, że są bardzo przywiązani do narodowych tradycji i starają się je kultywować. Tak oto odpowiedziała im sekretarz Rady, dr Katarzyna Kłosińska:

[…] jedną z zasad, jakimi powinien się kierować urzędnik stanu cywilnego przy rejestrowaniu imienia dla dziecka, jest zasada nietożsamości imienia z nazwą pospolitą. W polszczyźnie taras to, jak wiadomo, rzeczownik pospolity. Zasada ta dotyczy jednak osób narodowości polskiej; została nawet zapisana w dokumencie o nazwie „Zalecenia dla urzędów stanu cywilnego dotyczące nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996, dostępnych również na stronie www.rjp.pan.pl. Rada Języka Polskiego niejednokrotnie wyrażała pogląd, że jeśli ktokolwiek, kto czuje się członkiem innego narodu niż polski (co nie znaczy, że nie może czuć się jednocześnie Polakiem), pragnie, by jego dzieci nosiły imiona zgodne z tradycją tego narodu, to nie ma powodów, by to utrudniać. Należy bowiem dać rodzicom prawo do nadania dziecku takiego imienia, które pozwoli mu się identyfikować z własnym narodem. Mimo wszystko jednak radziłabym, by rozważyli Państwo nadanie synkowi innego imienia, ponieważ dziecko, które będzie – co jest jednak nieuniknione – przebywało wśród Polaków, może być narażone na przykrości spowodowane tożsamością formy imienia i formy rzeczownika pospolitego.

2004 r.