Pewna korespondentka poprosiła Radę o opinię nt. zmiany jej imienia z Karolina na Vilejka. Prośbę motywowała rodzinną tradycją nadawania nietypowych imion oraz tym, że przez rodzinę i znajomych jest nazywana właśnie Vijelką. Tak oto na ten list odpowiedział przewodniczący, prof. Andrzej Markowski:

[…] wyrażam opinię, iż zmiana imienia na Vilejka bądź Wilejka jest niemożliwa, gdyż imię to ma formę równobrzmiącą z nazwą rzeki na Litwie, a zgodnie z p. I.2.b. „Zaleceń dla urzędów stanu cywilnego dotyczących nadawania imion dzieciom osób obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej” (opublikowanych w „Komunikatach Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN”, nr 1(4)/1996) nie powinno się nadawać imion pochodzących od nazw geograficznych. Jednocześnie prostuję, że żadna „Wielka księga imion” (czyjego autorstwa?) nie obowiązuje przy wyborze imienia dla dziecka, a raczej przy odmowie przyjęcia oświadczenia o wyborze imienia dla dziecka. W tym zakresie dokumentem pomocniczym może być dawny „Wykaz imion używanych w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, a także wspomniane wyżej „Zalecenia”. Moc prawną ma jedynie art. 50 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (DzU 1986 nr 36, poz. 180).

październik 2005 r.