Pewna korespondentka napisała:

Jestem polską tłumaczką w Europejskim Banku Centralnym we Frankfurcie. Chciałabym prosić o rozwianie moich wątpliwości w kwestii stosowania nazw „Wielka Brytania” i „Zjednoczone Królestwo”. Zawsze mi się wydawało, że ten wyspiarski kraj na Morzu Północnym nazywa się po polsku „Wielką Brytanią”, a termin „Zjednoczone Królestwo” jest może i bardziej precyzyjnym, ale jednak błędnym tłumaczeniem, ze względu na brak historycznego zakorzenienia w polszczyźnie. Encyklopedia PWN-u podaje jako hasło główne właśnie „Wielką Brytanię”, a przy terminie „Zjednoczone Królestwo” jest jedynie odnośnik do hasła głównego. Jednak na stronach internetowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych i w tłumaczeniach europejskich aktów prawnych Wielka Brytania figuruje jako Zjednoczone Królestwo (Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej). Mam wrażenie, że być może chodzi o jakiś wymóg dyplomatyczny, a nie poprawnościowy. Być może w traktatach międzynarodowych konieczne jest stosowanie literalnego tłumaczenia nazwy tego kraju, uważam jednak, że w tekstach mniej oficjalnych (mapy, strony internetowe, publikacje popularyzatorskie dla szerokiego grona odbiorców) właściwe jest stosowanie nazwy „Wielka Brytania”.

W imieniu Komisji Ortograficzno-Onomastycznej odpowiedział jej dr Tomasz Karpowicz:

Termin ‘Zjednoczone Królestwo’ jest zakorzeniony w polszczyźnie, chociaż nie w jej odmianie potocznej. O różnicy znaczeniowej Pani pisze – Zjednoczone Królestwo to Wielka Brytania plus Irlandia Północna. W traktach międzynarodowych wypada dać pierwszeństwo terminowi ‘Zjednoczone Królestwo’, jeśli tylko Irlandia Północna nie jest z nich wyłączona. Na mapach itp. Wielka Brytania i Irlandia Północna są podpisywane osobno, termin ‘Zjednoczone Królestwo’ nie będzie więc potrzebny.

2005 r.