Prawnica Uniwersytetu Gdańskiego zapytała: „Jaką formę powinna mieć 1 os. lp. w czasie teraźniejszym czasownika wszcząć (dok.), nie wszczynać (niedok.) − wszcznę czy weszcznę oraz 1 os. lp. tego czasownika w czasie przyszłym?”. Odpowiedział prof. Andrzej Markowski:

Jak informują współczesne słowniki, np. „Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN” pod moją redakcją, Warszawa 2003, s. 1334, „Formy czasu przyszłego prostego: weszcznę, weszczniesz, weszcznie itd. dziś nie są używane”. Czasownik wszcząć, jako dokonany, nie ma czasu teraźniejszego (formy wymienione wyżej mają postać czasu teraźniejszego, ale semantycznie jest to czas przyszły). Formy weszcznę, weszcznie itd. występują w pochodzącym z początków XX wieku „Słowniku języka polskiego” Karłowicza, Kryńskiego i Niedźwiedzkiego (t. VII, s. 766, Warszawa 1919). W słowniku tym są odnotowane cytaty obrazujące użycie tej formy, pochodzą one jednak z jeszcze dawniejszych czasów: Jeśli co takowego weszcznie śmiech, przyczynę śmiechu ma powiedzieć (przykład ze słownika Lindego, tam jako cytat z XVII w.); Niesnaski się weszczną między ludźmi (przykład z XV wieku). Nie wiem więc, czy warto ożywiać te dawne formy.

2005 r.